Θα στερέψουν, προοδευτικά, ποτάμια και λίμνες στην Ελλάδα και η χώρα μας θα χάσει το 15% - 25% των υδάτινων πόρων της έως τα μέσα του αιώνα (ανάλογες απώλειες θα σημειωθούν και στις υπόλοιπες χώρες της Μεσογείου).
Δραματικές θα είναι οι επιπτώσεις για τις πόλεις αλλά και στη γεωργία, καθώς η έλλειψη νερού θα μειώσει κατακόρυφα τις καλλιέργειες:
Αμεσο αποτέλεσμα, η μείωση στην παραγωγή τροφίμων, με επακόλουθο την έλλειψή τους, την αλματώδη αύξηση των τιμών τους και το... χειρότερο: την εξέγερση ολόκληρων πληθυσμών που θα συγκροτήσουν τις νέες στρατιές πεινασμένων. Στην Ελλάδα, οι κλιματικές αλλαγές θα προκαλέσουν ζημιές στη γεωργία που θα ξεπερνούν τα 4 δισ. ευρώ τον χρόνο.
Βασική προτεραιότητα πρέπει να είναι η άριστη διαχείριση των υδάτινων πόρων, τόνισε ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος.
Το θέμα ακριβώς των επιπτώσεων στη γεωργία από τις κλιματικές αλλαγές θα είναι το αντικείμενο συνεδρίου που θα γίνει στις 26 του μηνός στην Αθήνα.
Διεθνές συμπόσιο
Εν τω μεταξύ, στις δυσοίωνες εκτιμήσεις του παγκόσμιου οργανισμού τροφίμων και ιδιωτικών ινστιτούτων προσετέθησαν και οι εκτιμήσεις επιστημόνων από όλο τον κόσμο που πήραν μέρος σε διεθνές συμπόσιο για το νερό που οργάνωσε στην Αθήνα ο ΣΕΒ.
Οι επισημάνσεις του συνεδρίου εκπέμπουν σήμα κινδύνου για την επάρκεια νερού παγκοσμίως και στη χώρα μας, όπου προτάθηκαν μέτρα που ήδη εφαρμόζονται σε άλλες χώρες και άμεσα θα πρέπει να εφαρμόσει και η Ελλάδα. Ορισμένα από αυτά:
Αντικειμενική τιμολόγηση νερού, ανακύκλωση νερού από τα λύματα, εκσυγχρονισμός των δικτύων. Ο καθηγητής του Harvard Peter Rogers πρότεινε την αλλαγή των διατροφικών συνηθειών στα μέτρα αντιμετώπισης της σπατάλης του νερού.
Αίσθηση στο σημείο αυτό προκάλεσε η τοποθέτηση του προέδρου του συμβουλίου του ΣΕΒ, Ευθύμιου Βιδάλη, ο οποίος εξήγησε πολύ απλά γιατί «δεν είναι διατηρήσιμο για τον πλανήτη το σημερινό καταναλωτικό πρότυπο», δίνοντας το ακόλουθο παράδειγμα:
«Για ένα φλιτζάνι καφέ, για να παραχθεί από το αγρόκτημα μέχρι το σπίτι μας, έχουν καταναλωθεί περίπου 280 λίτρα νερού, ενώ για ένα καλό μπιφτέκι στο πιάτο μας, 12.000 λίτρα». Ο πρόεδρος του Συμβουλίου ΣΕΒ για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη τόνισε ότι οι συνέπειες μιας αποτυχημένης παγκόσμιας προσπάθειας στην αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών σε παγκόσμιο επίπεδο θα βλάψουν τη χώρα μας δυσανάλογα πολύ και με κοινό παρονομαστή τα θέματα που επηρεάζονται από το νερό».
«Η διαχείριση των υδάτινων αποθεμάτων μαζί με τις κλιματικές αλλαγές, την ενέργεια και τη βιοποικιλότητα αποτελούν κρίσιμα, αλληλένδετα ζητήματα που θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στη διασφάλιση ενός βιώσιμου μέλλοντος», τόνισε ο πρόεδρος του ΣΕΒ, κ. Δημήτρης Δασκαλόπουλος. Ο πρόεδρος του ΣΕΒ τόνισε ακόμη ότι η άριστη διαχείριση των υδάτινων πόρων αποτελεί βασική προτεραιότητα για την οικονομία μας και την κοινωνία μας. Οι σύγχρονες επιχειρήσεις, συνέχισε, ανάγουν το πρόβλημα σε πρόκληση.
Ο κ. Αν. Καλλιτσάντσης, μέλος ΔΣ του Συμβουλίου του ΣΕΒ για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη, ανέφερε: «Πιστεύουμε ότι η ανάπτυξη μπορεί όχι μόνο να μην ανταγωνίζεται, αλλά να προστατεύει και να αναβαθμίζει το περιβάλλον, ενώ αυτή καθαυτή η προστασία του περιβάλλοντος προϋποθέτει μια ανεπτυγμένη κοινωνία και οικονομία».
Από τις ομιλίες επιστημόνων στο Συμπόσιο:
Ο Marc Edwards, καθηγητής Περιβαλλοντικής Μηχανικής στο Κρατικό Πολυτεχνείο της Πολιτείας της Βιρτζίνια, στις ΗΠΑ, τόνισε ότι τα δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης φτάνουν στο τέλος του ωφέλιμου βίου τους, προσφέροντας μια τεράστια ευκαιρία για τη χρήση νέων τεχνολογιών, συμπεριλαμβανομένης της κατανεμημένης επεξεργασίας, της αναβαθμισμένης θέρμανσης του νερού, του κύκλου των θρεπτικών συστατικών, της ανάκτησης του «γκρίζου» νερού και των υδατοπτώσεων, επιφέροντας επανάσταση στην αποδοτικότητα των δικτύων.
Ο Jurg Staudenmann, σύμβουλος Διακυβέρνησης Υδάτων, Αναπτυξιακό Πρόγραμμα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (UNDP), Περιφερειακό Κέντρο Μπρατισλάβα, Σλοβακία, τόνισε:
Δεν υπάρχει ζωή χωρίς νερό! Ομως, είναι γεγονός ότι κάθε 6ος άνθρωπος σε αυτό τον πλανήτη δεν έχει πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό και κάθε 3ος σε βασικές εγκαταστάσεις υγιεινής. Οι συνέπειες περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, τον θάνατο περισσοτέρων από 3.000 παιδιών κάθε χρόνο από διάρροια, οικονομικές ζημίες δισεκατομμυρίων δολαρίων λόγω ασθενείας των εργαζομένων και το γεγονός ότι τα κορίτσια συχνά δεν πηγαίνουν στο σχολείο γιατί δεν υπάρχουν ξεχωριστές ασφαλείς εγκαταστάσεις υγιεινής. Ως εκ τούτου, η διεθνής κοινότητα έχει αναγνωρίσει ως βασικό ανθρώπινο δικαίωμα την ύπαρξη επαρκούς ποσότητας καθαρού νερού.
Αυτό σημαίνει νερό για όλους και χωρίς περιορισμούς; Οχι. Αλλά υποχρεώνει τα κράτη να διασφαλίσουν ότι κάθε άτομο έχει πρόσβαση σε μία ελάχιστη ποσότητα πόσιμου νερού σε καθημερινή βάση και με εύλογο τίμημα, κάτι που μπορεί να απαιτεί επαρκή χρηματοδοτικά σχήματα για τα πιο φτωχά και ευπαθή στρώματα του πληθυσμού. Είναι ρεαλιστικό; Βεβαίως!
Με λίγες εξαιρέσεις υπάρχει κατ αρχήν αρκετό νερό στον πλανήτη. Το εκτιμώμενο κόστος της επίτευξης των σχετικών στόχων που έχουν θέσει τα Ηνωμένα Εθνη μέχρι το 2015, περίπου 8 δισ. δολάρια ανά έτος, δεν είναι καν συγκρίσιμο με τα ποσά των πρόσφατων οικονομικών απαλλαγών.
Οι λέξεις-κλειδιά είναι καλύτερη «διαχείριση του νερού» και η εφαρμογή της «προσέγγισης από την πλευρά του ανθρώπινου δικαιώματος».
ΜΙΚΕ ΥΟUΝG
Το παράδειγμα της Αυστραλίας
«Ο Mike Young, καθηγητής Διοίκησης και Οικονομικών του Νερού στο Πανεπιστήμιο της Αδελαϊδας στην Αυστραλία, τόνισε πως η γεωργική παραγωγή ενδέχεται να διαταραχθεί και στην Ελλάδα, λόγω αλλαγών, μετά τα όσα συνέβησαν στην Αυστραλία, η οποία έχει παρόμοιο κλίμα. Η λύση δεν ήταν άλλη από την αλλαγή καλλιεργειών και τη σωστή χρήση νερού μέσα από σχήματα οικονομικά, τα οποία παραπέμπουν σε αυτά που χρησιμοποιούνται για το φαινόμενο του θερμοκηπίου, με άλλα λόγια, με τη σωστή αποτίμηση του κόστους παροχής νερού στους καλλιεργητές.
LUCΙΕΝ CΗΑΒΑSΟΝ
Στο στόχαστρο η Μεσόγειος
Ο Lucien Chabason, πρόεδρος Blue Plan - διευθυντής του IDDRI, Γαλλία: Οι πιέσεις που ασκούνται στους υδάτινους πόρους από την αύξηση του πληθυσμού, την άρδευση, τον τουρισμό και την αστικοποίηση αναμένεται να ενταθούν από τις κλιματικές αλλαγές στην περιοχή της Μεσογείου. Στις νότιες χώρες, οι υδάτινοι πόροι ενδέχεται να μειωθούν κατά 15-25% μέχρι τα μέσα του αιώνα. Μέχρι τώρα οι χώρες αντιμετώπισαν τις αυξημένες ανάγκες τους για καθαρό νερό από την πλευρά της προσφοράς του, συνδυάζοντας την κατασκευή ταμιευτήρων, την αφαλάτωση, την εκμετάλλευση των φυσικών αποθεμάτων καθώς κ.α. Ομως, αυτή η προσέγγιση έχει κάποιους περιορισμούς και είναι σε κάποιο βαθμό μη βιώσιμη.
JΟΑCΗΙΜ Ρ. ΜΑRΤΙΝS
Χάνεται 50% στα δίκτυα διανομής
Ο Joachim Pocas Martins, καθηγητής Περιβαλλοντικής Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο του Πόρτο και διευθύνων σύμβουλος της «Αguas do Ρorto», τόνισε ότι η μείωση των απωλειών νερού στα αστικά δίκτυα διανομής -η οποία συχνά είναι μεγαλύτερη του 50%- αποτελεί επιβεβλημένο έργο από περιβαλλοντική, ηθική και οικονομική σκοπιά. Οι πόροι που μπορούν να εξοικονομηθούν μπορεί να επαρκούν για τη χρηματοδότηση της επέκτασης των συστημάτων και των δραστηριοτήτων που σχετίζονται με τον αστικό κύκλο του νερού, χωρίς να αυξηθούν οι τιμές.
ΧΑΡΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ - ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΟΛΩΝΑΣ
Πηγή: sourta-ferta.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου